26-5-2025
Zichtbaarheid vraagt lef, geen perfectie
Veel mensen denken dat ze pas zichtbaar mogen zijn als het plaatje klopt. Als hun verhaal foutloos is. Hun boodschap kraakhelder. Hun uitstraling professioneel en gepolijst. Maar dat is een hardnekkig misverstand. Zichtbaarheid draait niet om ‘af zijn’. Het draait om durven.
Lef tonen betekent dat je jezelf laat zien, óók als het nog niet ‘af’ voelt. Dat je spreekt, ook als je het nog niet 100% zeker weet. Dat je jouw eigen waarheid deelt, in plaats van meepraat terwijl je er niet achter staat. Ook als je stem trilt of je verhaal er hakkelend uitkomt.
Perfectie is een rem
Perfectie houdt je klein, stil en onzichtbaar. En dat is omdat je blijft wachten tot je er “klaar voor” bent (wat in de praktijk vaak betekent: nooit).
Soms blijven we zo lang nadenken, schaven en afwegen dat we bevriezen. Paralysis by analysis, wordt dat ook wel genoemd. Ik weet er alles van, als herstellend perfectionist. 😉
Zo herinner ik me hoe ik als stagiaire op een krantenredactie urenlang kon schaven aan een kort artikeltje. Totdat het slechter werd in plaats van beter. Hoe meer ik streefde naar perfectie, hoe armzaliger het resultaat (daar kwam ik pas achter toen ik het durfde los te laten). Ik leerde dat het niet gaat om perfectie. Het gaat om beweging.
Dat geldt ook in gesprekken. Ik hield me lang op de vlakte als ik iets niet zeker wist. Dan had ik de gedachte: “Straks klopt het niet.” Maar dan bleef het onrustig in mij. Ik had een mening, maar sprak hem niet uit. Daardoor kon ik hem ook niet toetsen, spiegelen en laten groeien.
Want wanneer is iets eigenlijk zeker? Als het wetenschappelijk is onderzocht? Maar door wie? Met welk belang? En bepaalt de wetenschap dan alles? Er was een tijd dat we röntgenstraling niet konden meten, ook al was het er wél.
Lef is een versneller
Op het moment dat jij jezelf toestaat zichtbaar te zijn zoals je nu bent, trek je precies die mensen aan die jij iets te bieden hebt. Niet ondanks je imperfectie, maar
dankzij je echtheid.
En ja, ook ik hoor die stem in mijn hoofd. Helemaal nu ik zelf mijn eerste boek aan het schrijven ben (over schaamteloze authenticiteit) en bezig ben als spreker.
“Pas als ik diploma X heb, nemen mensen me serieus.”
“Pas als ik meer ervaring heb, mag ik mezelf expert noemen.”
“Pas als ik het zeker weet, mag ik spreken.”
Echt onzin.
Als ik één stap verder ben dan een ander, heb ik iets te geven. En dat recht van spreken moet ik pakken als ik impact wil maken. En dat wíl ik!
Iedereen heeft een mening. En dat is oké.
Er zijn zóveel methodes, stromingen, visies, meningen. Iedereen heeft wel een waarheid.
Ik denk nog vaak aan Dr. Phil (je weet wel, die tv-psycholoog van vroegâh):
"Opinions are like asses: everybody's got one." Wat je ook zegt, iemand zal er iets van vinden. En jij ook van anderen. Dat is niet erg: dat is menselijk.
Sterker nog: het delen van je mening móet, vind ik. Als je geen positie inneemt, ben je ongrijpbaar. Zelfs voor jezelf. De kans bestaat dat je met anderen meepraat en daarmee jezelf verliest. Niet meet wetende waar je zelf voor staat omdat je jezelf inmiddels hebt aangeleerd om voor elk standpunt begrip te hebben en mee te kleuren. Daarnaast: wie niets zegt, leert niets. Wie niet beweegt, groeit niet.
En ja, soms kijk je terug op iets wat je ooit zei en denk je: oei... Dat heet voortschrijdend inzicht. Inmiddels zie ik het niet meer als een zwakte, maar een teken van groei. Jij mag ontdekken, vallen, opstaan, je mening herzien en van standpunt veranderen. Want wie een berg beklimt, begint onderaan. En elke stap, ook de kromme, brengt je hoger. Vanaf dat nieuwe punt zie je de wereld anders. Je perspectief is veranderd. Hoe meer zelfinzicht je hebt, hoe meer uitzicht je krijgt.
Maak je toekomstige zelf trots
Daarom stel ik:
zichtbaarheid is geen eindresultaat. Het is meer een keuze. Een oefening. Een vaak een daad van lef. En wie weet, lees ik dit verhaal over een jaar terug en ben ik het niet meer eens met wat ik nu zeg. Dan zal ik glimlachen en mijn vroegere zelf bedanken. Want dankzij haar ben ik dan weer een stap verder.